Scroll Top

TEKST: CHRIS REINDERS   

Katja (12) zit nu zo’n drieënhalf jaar thuis. Ze is hoogbegaafd en werd letterlijk ziek van school. ‘Het heeft denk ik twee jaar geduurd voor ze over alle beschadigingen heen was. Inmiddels wil ze gelukkig weer dingen leren,’ zegt haar moeder Saskia Diederik-van den Dool.

Onverschrokken duwt Katja de lippen van een van de pony’s die bij het hek staan voorzichtig uiteen. Gestoken in paardrij-
kleding controleert ze op deze milde herfstochtend het gebit van het beestje. ‘De dieren zijn nog jong en wisselen hun tanden. Soms vinden we hele blokken in het gras,’ glimlacht Saskia. Verderop in het weiland scharrelt Bret. Het paard heft meteen haar hoofd als ze de stem van Katja hoort. Pas in juni is de fraaie viervoeter de diergaarde bij de woonboerderij komen versterken.

Verhuizen

Paarden zijn Katja’s lust en leven. Het is de reden dat het gezin samen met de grootouders vanuit de Randstad naar het dorpje Veele in het zuidoostelijke puntje van de provincie Groningen is verhuisd. ‘We zijn hier in juni 2021 komen wonen,’ vertelt Saskia in de ruime woonkamer. ‘Katja was toen al een paar jaar thuis. We dachten: de puberteit komt eraan, we gaan een paard kopen voor haar. Katja is namelijk een echt paardenmeisje. Maar ja, dat was daar niet te betalen.’ De aandacht werd vervolgens verlegd naar het noorden van het land: een school vinden voor Katja en vervolgens een huis in de buurt met voldoende ruimte voor een paard.

Twijfel

In het voorjaar van 2020 bezocht Katja een proefdag van een begaafdheidsprofielschool (bps) in Friesland. Ze was zeer enthousiast en had er zin in, volgens Saskia. Ze zou na de zomervakantie starten in de eerste klas van het gymnasium. ‘De teamleider zei in een eerste gesprek dat hij niet kon garanderen dat hij Katja kon helpen, maar hij wilde het proberen. Hij vond de situatie schrijnend.’
De hoop op een plekje werd echter de bodem ingeslagen tijdens een volgend gesprek. Dat was met de coördinator leerlingondersteuner en de begeleider leerlingondersteuner van de desbetreffende school. ‘Die hadden contact gehad met de basisschool waarop Katja had gezeten en trokken alles in twijfel. Ook haar hoogbegaafdheid, terwijl de testresultaten nog niet eens binnen waren en een gespecialiseerde orthopedagoog haar sterke vermoedens wilde toelichten. Het ging helemaal niet om die testresultaten, maar of de school haar kon helpen en kon voorzien in haar leer- en ontwikkelingsbehoefte. Wij wilden die kans grijpen. Voor ons gevoel zat de basisschool daartussen te stoken. Het vertrouwen was na dat gesprek weg. Een enorme klap. Ik heb nog contact gezocht met de teamleider, maar die reageerde niet. Misschien heb ik het te snel opgegeven. Maar ja, we hadden de slechte ervaringen met de basisschool net achter de rug.’

Zombie

Katja had altijd buikpijn, vertelt Saskia over de periode van haar dochter op de basisschool. ‘Ze kreeg ook overal uitslag van. We zijn naar de dokter geweest. Niets aan de hand. Het werd echter steeds erger: ze werd een zombie. Het ergste was dat Katja zei dat het leven voor haar niet meer hoefde. ‘Waarom ben ik hier?’ vroeg ze,’ zegt Saskia, die bij het oprakelen van de herinnering haar emoties maar net de baas blijft.
‘Op een dag nam de juffrouw haar apart en zei tegen Katja: ‘Als jij niet naar school komt, dan krijgen mama en papa boetes van de leerplichtambtenaar.’ Dat zei ze dus tegen een kind van negen. Die juf wist ook dat Katja had gezegd dat ze niet meer wilde leven. Ik heb de leerplichtambtenaar gebeld; die was laaiend en heeft de school ook op de vingers getikt. Ik heb daarna gesproken met de juffrouw. Die bevestigde het gesprek, maar vond het raar dat juist dat ene zinnetje eruit was gehaald. We hebben toen een orthopedagoog ingeschakeld.’

 

Orthopedagoog

‘Katja knapte zienderogen op van de gesprekken met die orthopedagoog. Zij constateerde ook dat Katja geen autisme heeft. Dat wilde ik graag weten. Een hoogbegaafd kind dat in de knoop zit, was de conclusie. We hebben het nog wel geprobeerd op die school. Katja is aan het begin van het schooljaar mee geweest op kamp. Ze had er veel vriendinnetjes. Maar al snel ging het niet meer. De juffrouw geloofde de orthopedagoog niet. De directie ging daarin mee. Dat was uiteindelijk de reden voor ons om Katja thuis te houden.’

 

Ontheffing

Nu volgt Katja IVIO-onderwijs (Instituut Voor Individuele Ontwikkeling). Daarnaast heeft ze wekelijks contact met een hoogbegaafdheidsspecialist en -begeleider. Dat geeft volgens Saskia structuur voor Katja. ‘Ze is inmiddels ver gekomen en wil weer dingen leren. Ze heeft laatst een biologieboek van het vwo bekeken en oefeningen erin gemaakt. Vond ze interessant. Ze leert nu ook Koreaans. Haar naar een particuliere school sturen, doen we niet. Dat is niet te betalen. Ik ben er ook principieel op tegen dat ouders dat uit eigen zak zouden moeten betalen wanneer er geen passend onderwijsaanbod is voor hun kind. Ik heb op dit moment nog geen ontheffing voor Katja. De leerplichtambtenaar werkt mee en ik heb ook vertrouwen dat die ontheffing er komt. Maar er is nog niets geregeld. Het is allemaal erg onduidelijk.’

Dit artikel verscheen eerder in Balans Magazine 4 2022. Wil je ook ons magazine ontvangen? Word dan nu lid. Bekijk hier de voordelen.

 

Vragen?

Heb jij vragen over het onderwijs voor jouw kind? Bel dan eens met onze de advieslijn. Hier lees je ons dossier over Hoogbegaafdheid. En hier vind je tips om passend onderwijs voor jouw kind te organiseren.

Privacy Preferences
When you visit our website, it may store information through your browser from specific services, usually in form of cookies. Here you can change your privacy preferences. Please note that blocking some types of cookies may impact your experience on our website and the services we offer.