Scroll Top

‘Ouders weten dat we geen toverstokje hebben’

Blog geschreven door Marjan van der Niet. Zij is directeur van de Eerste Nederlandse Buitenschool in Den Haag. Een school gespecialiseerd in internaliserende gedragsproblematiek en autisme. Ze werkt haar hele werkzame leven al in het speciaal onderwijs. Samen met haar man heeft zij een dochter van twaalf.

Amélie

Amélie werd bij ons aangemeld en al snel werd duidelijk dat de verhouding tussen ouders en de toenmalige school ernstig verstoord was. In het dossier las ik over een meisje met ernstige angstklachten, die het niet fijn vond op school. Er was lang een verschil van mening over haar welbevinden. Amélie sprak op school niet of nauwelijks en liet weinig blijken van stress. Spanningen kwamen thuis pas naar buiten.

Zorgen bij ouders en school

Ouders maakten zich grote zorgen, ze zagen hun dochter steeds meer in elkaar krimpen. Uiteindelijk zelfs letterlijk. Afspraken met school werden lang niet altijd nagekomen. School maakte zich ook zorgen. Zij zagen een verlegen en teruggetrokken meisje, maar wel één met goede resultaten. Dit was toch passend onderwijs? Er waren op school wel wat zaken blijven liggen. Maar die problemen thuis, zaten die niet in het gezin zelf? Hebben ouders ook niet een rol in het weerbaarder maken van hun dochter? Het lukte school en ouders niet om deze zorgen constructief met elkaar te delen.

Verschil maken?

En zo kwam het dossier van Amélie op mijn bureau, haar ouders bij mij aan tafel en de adviseur passend onderwijs aan de telefoon. Ook wij twijfelden of wij dit konden, of de school het verschil kon maken. Maar ouders voelden zich gehoord, hun zorgen werden niet gebagatelliseerd en we waren eerlijk. Gezamenlijk kwamen we tot een besluit. Amélie kwam een week op proef bij ons op school. Heel spannend, voor ons allemaal, maar vooral voor Amélie. En het verschil was groot. Ook wij zagen dat niet bij Amélie, maar ouders merkten dit wel. Of het genoeg ging zijn, wisten we nog steeds niet, maar het was wel de meest haalbare interventie op korte termijn.

Geen toverstokje

Nu zijn we een halfjaar verder. Samen gingen we dit traject aan, waarin we vanaf het begin eerlijk konden zijn naar elkaar. Ouders weten dat we geen toverstokje hebben, wij beloven geen gouden bergen. We delen de zorg over hun dochter en onze leerling, daar willen we het beste voor. Allemaal.

Samen

En Amélie? Die loopt nu het grootste stuk alleen naar school, waarbij ouders haar uitzwaaien en wij haar opwachten. Ze lacht om de grapjes van de meester, al doet ze dat wel nog steeds achter haar hand. Ze spot vogels met haar vriendinnen in het bos op het plein en groeit stukje bij beetje in haar zelfvertrouwen. En samen, ouders én school, juichen we om de overwinningen die ze boekt.

Privacy Preferences
When you visit our website, it may store information through your browser from specific services, usually in form of cookies. Here you can change your privacy preferences. Please note that blocking some types of cookies may impact your experience on our website and the services we offer.