Column Prikkelarm

Door: Karen Dijk. Karen is getrouwd en moeder van drie zoons Tijmen (13), Joppe (11) en Pim (8). Ze schrijft en fotografeert graag in de natuur. Ze behaalde onlangs haar mbo pedagogiek.

Prikkelarm?

Wat is in deze tijd nu prikkelarm? Tegenwoordig met Corona bijna achter ons en we weer volop in bedrijf zijn lijkt alsof ons leven alsmaar drukker en drukker wordt. 

Wat moet dat dan worden, hoe ver laten we het komen? Die vraag stel ik mezelf steeds vaker, ook aan de jongens merk ik dat het aan staan niet altijd een positieve start van de dag is, zelf krijg ik er een kort lontje van. 

Aan staan

Ook alles maar moeten en overal wat van vinden is aan de orde van de dag, school, sport, thuis, aan staan, eigenlijk AAN staan, is dat het nieuwe normaal?  Het is wat het is, die zin hoor je ook dag in dag uit.. Ik begin er een hekel aan te krijgen!

Ja, klopt, het is wat het is maar ieder mens heeft een verhaal, ieder mens heeft bagage en hoe je daar als mens mee om gaat is voor iedereen anders en daarbij, iedereen gaat daar anders mee om. Laten we eens beginnen met naar elkaar te luisteren en gewoon te zijn, mag dat ook? Gewoon zijn, dat we daar alleen maar aan toe zijn en lekker kunnen zijn in je eigen bubbel en welbevinden.

Het schooljaar loopt op zijn einde, ik kan zeggen ik ben toe aan rust, vakantie, even niks, of gewoon in je eigen huis, met dat boekje en een bakje koffie, heerlijk. 

Nieuw tijdperk

Even niks. Maar ja de werkelijkheid is voor vele anders, dag in dag uit, het regelen en ja hoor het aan staan. Voor ons breekt een nieuw tijdperk aan, Joppe onze middelste zoon gaat naar het VSO, hij verlaat de basisschool en men, wat hebben we daar wat beleefd, als klein jongentje van nog geen vier jaar oud ging je met het busje naar school, nu zit je in groep 8.  

We hebben het voor elkaar gekregen dat je het eerste jaar sowieso nog met de taxi naar school kunt omdat fietsen voor je te ver is en daarbij het nu nog niet mogelijk is om dat zelfstandig te kunnen ondernemen. Wat ben je gegroeid, wat ben je groot geworden.  

Het is zoals het is, het gaat zoals het gaat, laat los, laat gaan. 

Loslaten

Ik laat het ook maar gebeuren, we hebben er geen grip op en geen controle over en soms ook maar goed, hoe moeilijk dat soms ook als ouder en verzorger is. 

Dat loslaten en groter worden niet altijd makkelijk is en we het soms maar moeten laten gebeuren. Ik weet dat iedere ouder of verzorger daarmee worstelt.  

Voor diegene zeg ik, kop op, het komt goed… Hoe en wanneer dan ook!