Scroll Top

Extra informatie bij artikel ‘Is hij nu een zij? Of draagt ie gewoon graag jurken?’

Lees hieronder het hele interview met de vijftienjarige Mari en haar zoektocht naar haar genderidentiteit.

‘Ik wilde me niet een meisje voelen’

Mari werd vijftien jaar geleden als jongen geboren, maar voelt zich een meisje. Buiten acceptatie door ouders en vrienden, vreest Mari afwijzing door de omgeving. Daarom is Mari niet de echte naam in dit verhaal over een zoektocht naar genderidentiteit.

‘Het begon voor mij tweeënhalf jaar geleden. Ik kreeg meer interesse in dingen die meiden leuk vinden. Ik dacht: Het zal wel niks zijn, het zal wel weer overwaaien. Dat was niet zo. Ongeveer een jaar geleden voelde ik me steeds meer aangetrokken tot bijvoorbeeld make-up, kleding van meiden en nagellak. Ik begon steeds meer te denken dat ik misschien wel een meisje was.

Ik hield het eerst verborgen

Ik voelde me verward, want ik wist niet wat het was en wist weinig over het onderwerp. Daardoor begon ik me verdrietig te voelen. Ik hield het eerst verborgen, want ik voelde dat als ik het zou vertellen iedereen me raar aan zou kijken. Dat deed ik ongeveer drie maanden. Toen vertelde ik het mijn vrienden. Ik was eerst wel bang dat het niet geaccepteerd zou worden en ik een vriendschap zou verliezen.
Een aantal snapten het eerst niet. Ze hadden niets gemerkt. Toen ik vertelde hoe ik me voelde, begrepen ze het meer. Ze reageerden allemaal positief, niemand vertelde echt iets negatiefs. Ze zijn daarna niet anders tegen me gaan doen. Ik ga wel meer met meiden om nu.

 

Bang voor afwijzing

In mijn omgeving is verder niemand die zich ook anders voelt. Waar ik woon, is het christelijk, maar niet heel streng. Het idee dat mensen je af kunnen wijzen door geloof, zou heel pijnlijk zijn. Mijn vrienden houden het voor zich dat ik me meisje voel. Er zijn namelijk mensen van wie ik afwijzing kan verwachten. Dan kunnen ze misschien heel anders naar me gaan kijken.

Eerst twijfelden mijn ouders

Mijn ouders merkten dat ik verdrietiger en stiller was dan eerst. Het voelde alsof ik verkeerd was en het niet klopte. Ook het gevoel dat ik zo graag een meisje zou willen zijn en de dingen wil doen die zij doen, is vreselijk. Ik vertelde het mijn ouders, want ik kon er niet langer alleen mee zitten. Doordat ik zelf al meer erover opgezocht had op internet en via het Regenboogloket, begon ik het zelf steeds meer te begrijpen. Ik vertelde het mijn ouders na het eten. Ik was bang, zenuwachtig en vol adrenaline van spanning. Eerst twijfelden ze, of het een puberding was. Dat deed pijn, alsof ik niet werd geloofd.

Ik moet er zelf nog aan wennen

Na een tijd gingen we naar de huisarts. Die stuurde ons naar een psycholoog. Mijn ouders raakten meer overtuigd: ze merkten dat het gevoel dat ik had niet wegging. Daardoor konden we er makkelijker over praten. Ze steunen me in de keuze als ik heb besloten wat ik wil zijn. Ik ben nu eigenlijk degene die vermijdt om erover te praten, want dat vind ik erg lastig. Ik moet er zelf nog aan wennen. Ik heb twee broers, die er nooit over praten. Ze wijzen het niet af, maar we hebben ook nog nooit een uitgebreid gesprek gehad.
Ik kan nu op zich mezelf zijn, maar draag geen meisjeskleren of make-up, want ik heb geen zin in gesprekken daarover. Ik vraag vriendinnen er niet over, want ik heb het gevoel dat ik dan raar word aangekeken.

Ik kon mijn frustraties en zorgen kwijt

Het Regenboogloket vond ik behulpzaam. Ik had het via de site benaderd. Eerst vroeg ik hoe het een beetje in elkaar zat. Daarna had ik weleens gesprekken via WhatsApp. Ik vertelde hoe ik me voelde. Er werd naar me geluisterd en ik kreeg tips. Ik kon er mijn frustratie en zorgen kwijt. Later kon ik het er dus ook met vrienden over hebben. Zonder het loket had ik zelf achter alles moeten komen.
Ik zit nu in 5 vwo. Ik wil na school misschien docent worden of acteren. Of ik ook lichamelijk een meisje wil worden? Misschien wel. Ik weet het nog niet zeker.’

Het Regenboogloket

Bij het Regenboogloket kunnen jongeren met vragen over gender in een veilige situatie en anoniem terecht voor een gesprek, vragen of doorverwijzing. Dat kan via mail, telefoon, chat of WhatsApp. De coördinator bekijkt de behoefte en brengt de jongere in contact met een ervaringsdeskundige of – als dat nodig is – een zorgprofessional.

Contact

www.regenboogloket.nl
023-5836659
[email protected]

JIJ Genderzorg

Het genderteam van BuroJIJ heeft een specifieke kijk op goede genderzorg. Zij zien jouw genderidentiteit als persoonskenmerk en niet als psychiatrische aandoening. Je hoeft je bij hen niet te bewijzen of je wel trans genoeg bent. Dat betekent niet dat ze zomaar een diagnose stellen, maar wel dat ze samen met jou de tijd nemen om te ontdekken wat jouw genderidentiteit is en waar jij je het prettigst bij voelt.

Contact

www.burojij.nl
0884-700200
[email protected]

Presentatie van een ervaringsdeskundige

Bekijk hier de presentatie van Maeve Visser, ervaringsdeskundige autisme en genderdysforie. Het is een opname van de presentatie gegeven bij het Auticafé Kennemerland op 7 februari 2023.
https://www.youtube.com/watch?v=1a_mzVXASV0&t=82s

Privacy Preferences
When you visit our website, it may store information through your browser from specific services, usually in form of cookies. Here you can change your privacy preferences. Please note that blocking some types of cookies may impact your experience on our website and the services we offer.