Hoe gaat het nu met… Neona(10)
Hoe gaat het nu met de thuiszitters die in 2015 en 2016 in Balans Magazine werden geportretteerd? Zitten ze nog thuis? Of volgen ze onderwijs en in welke vorm dan? In 2017 opnieuw in elk magazine een update. In dit nummer moeder Linda Heemskerk over haar dochter Neona (10, McDD, selectief mutisme en NLD).
Tekst: Geert Bors
‘Soms moet je het hoog spelen’Hoe gaat het nu met de thuiszitters die in 2015 en 2016 in Balans Magazine werden geportretteerd? Zitten ze nog thuis? Of volgen ze onderwijs en in welke vorm dan? In 2017 opnieuw in elk magazine een update. In dit nummer moeder Linda Heemskerk over haar dochter Neona (10, McDD, selectief mutisme en NLD). ‘De toekomst is nog een open vraagstuk,’ zei Linda Heemskerk in januari 2016 in BM over haar dochter Neona. Na groep 3 werd Neona naar het speciaal onderwijs gestuurd, waar het misging. Wat volgde was thuiszitten, een puike zorgboerderij met te weinig onderwijsaanbod, een minder puik maatwerktraject en dwarsliggende instanties. Maar pal voor kerst 2016 klinkt Linda opgewekt: ‘Sinds september gaat Neona naar een reguliere school. En het gaat goed! Onze strohalm vorig jaar was ABA, Applied Behavior Analysis – een vorm van ondersteuning met meerdere begeleiders en een leerkracht thuis. Maar de gemeente deed moeilijk over de financiering. Wij, ouders van thuiszitters, zijn lastig, was de boodschap [ook broer Luca (nu 12, ADHD, ASS en dyslexie) zit thuis, red.]. Het samenwerkingsverband en de gemeente Zoetermeer wisten niet wat ze met de vele thuiszitters in de gemeente aan moesten en gaven Horizon Jeugdzorg in Rotterdam de opdracht om in Zoetermeer een klas in te richten voor thuiszitters en kinderen die dreigden thuis te komen zitten. Gelukkig zag de leerkracht van Horizon dat Neona in het regulier onderwijs thuishoort. Vervolgens ga je samen zoeken en blijkt er geen Zoetermeerse school die het met Neona aandurft. De moeder van die leerkracht van Horizon bleek schooldirecteur in Leimuiden, en zei: ‘Dit meisje kan gewoon naar school. Bij mij is ze welkom. Wat dit meisje nodig heeft, daar zorgen we voor.’ Geen gezeur, zo geregeld. Maar het duurde een hele tijd voor Zoetermeer akkoord wilde geven voor onderwijs buiten de gemeente. Dat hebben we voor elkaar gekregen door druk van het ministerie van OCW, een onderwijsadvocaat en een juridische jeugdrechtspecialist. Zo hoog moet je het spelen! Daarna ging het snel. Neona heeft nog wel een buddy – iemand die even met haar apart kan gaan zitten als de spanning te veel oploopt. Maar zijn rol wordt nu al kleiner. Neona blijkt weinig meer nodig te hebben dan de andere leerlingen. Dat hebben wij altijd gezegd: tot en met groep 3 zat ze in het regulier en het ging pas mis toen we werden gedwongen haar op een cluster 4-school te plaatsen. Neona gaat sinds oktober drie ochtenden naar school en daar komt binnenkort een vierde bij. Het gaat erom dat ze haar zin en vertrouwen terugkrijgt. Natuurlijk loopt ze achter: ze zit in groep 5, terwijl ze in groep 7 hoort. Maar ze gaat als een speer. Neona heeft vriendjes en vriendinnetjes – het normale leven van een kind van tien. Hoewel haar puberhormonen af en toe best vurig opspelen, helpt het voorbeeld van ‘normale’ kinderen haar om dingen meer te laten rusten. Mijn wens is dat ze een leuke tijd op deze school heeft. Ik kijk bewust nog niet over de grens van de basisschool heen.’