Opvoeden met selectief mutisme

Het opvoeden van – en samenleven met – een kind met Selectief Mutisme kan een uitdaging zijn voor ouders en soms ook voor de broertjes en zusjes (brussen) in het gezin. Omgaan met kinderen met Selectief Mutisme moet geleerd worden. Ook al hebben kinderen met Selectief Mutisme veel gemeen, toch zijn ze allemaal anders. Onderstaande tips zijn geen handleiding, je zult zelf moeten proberen wat bij jouw kind het beste werkt.

• Geef woorden aan wat je ziet. Als je merkt dat je kind blokkeert, benoem dit. Bijvoorbeeld door te zeggen dat je ziet dat hij het nu spannend vindt, dat de schouders omhoog gaan en het kind naar beneden kijkt. Het kind voelt zich gezien en ervaart dat je in de gaten hebt wat er speelt. Dit stelt weer gerust.
• Wees duidelijk in wat je verwacht. Niet de ene keer dit en de andere keer dat. Je kind moet weten wat hij aan jou heeft.
• Spreek je vertrouwen uit dat het goed komt. Samen gaan jullie met het durven praten aan de slag.
• Focus op zaken die lukken. Ook al zijn ze in onze ogen klein, voor kinderen met Selectief Mutisme kunnen het grote overwinningen zijn.
• Veel kinderen vinden het fijn om thuis een weekplanner te hebben. Voorspelbaarheid zorgt ervoor dat ze hun controle wat kunnen loslaten.
• Als er toch vrij onverwacht iets gaat gebeuren, houd dan rekening met de nodige schakeltijd.
• Stel geen eisen waaraan je kind niet kan voldoen, maar zorg wel voor uitdaging zodat het kind een volgende stap kan maken. Overleg tussen behandelaar, school en ouders is belangrijk.
• Betrek je kind zoveel mogelijk bij activiteiten. Laat merken dat hij gezien wordt. Juist omdat ze niets zeggen is dit lastig. Maak af en toe oogcontact of ga bij het kind zitten om bijvoorbeeld iets na te kijken. Ook non-verbaal is er veel mogelijk.
• Kijk of je opdrachten kunt aanpassen. Zijn alle stappen duidelijk? Vraag je niet teveel van je kind? Hoe minder vragen er voor het kind overblijven, hoe fijner het zich voelt en hoe meer het durft.
• Vaak willen kinderen met Selectief Mutisme overzicht hebben over wat er gebeurt. Probeer ze vaker iets uit te leggen en maak zaken voorspelbaar.
• Stel, vooral in het begin, gesloten vragen waarbij het kind non-verbaal kan antwoorden met ja knikken of nee schudden. Dit kan later uitgebreid worden met één woord als antwoord.