Scroll Top

Zié een kínd, niet een ‘label’

Als ouders de krachten in je kinderen zien, en ze helpen ontplooien. Daar staat Marcel Reining, vader van drie kinderen van tien, zestien en achttien jaar oud en vrijwilliger bij Balans, bij stil in deze column. (eerder verschenen in juni 2020) ‘Hoezo kunnen kinderen met autisme zich niet verplaatsen in andere mensen? Zié je kind, niet een label.’

Terwijl ik, nog in m’n badjas, thee zet voor het ontbijt, voel ik dat mijn ogen nog plakkerig zijn van de tranen van gisteravond. We keken ‘SOS de Verbouwing’, waar vaklieden in tien dagen een droomhuis bouwden voor een alleenstaande moeder en haar zoon met autisme. Deze vaklieden overlegden voortdurend met de moeder: zij was de expert van haar zoon. Hoe zou voor hem een droomhuis eruit zien?

Deze vrouw had – na tien jaar vechten – eindelijk passend onderwijs voor haar zoon gekregen. Zelf nam ze twee laagbetaalde, flexibele bijbanen waar ze niet van rond konden komen. Door haar leven op deze manier in te richten, kon ze er voor haar zoon zijn. Dat zij leefden in een niet-geïsoleerde metalen golfplaatwoning met loshangende elektrische bedrading en gaten in de vloer, dat namen moeder en zoon voor lief. Haar zoon was gelukkig op zijn school. En dat was voor hen het allerbelangrijkste.

Het droomhuis stond er na tien dagen. En ja, ik hield mijn ogen niet meer droog. Zoonlief kon de metamorfose, de ingrijpende verandering overigens prima aan. Hij had nu een eigen plekje in huis en hoefde niet meer in de tuin naar een te klein schuurtje als het hem allemaal even teveel werd. Hij kreeg zelfs een groter tuinhuis, met werkende verkeerslichten!

Hij was duidelijk zichtbaar het meest blij toen hij de nieuwe slaapkamer van zijn moeder zag, waar zij zich kon terugtrekken. Hij viel haar, zijn rots in de branding, in de armen en kon zijn geluk niet op. Hoezo kunnen kinderen met autisme zich niet verplaatsen in andere mensen? Als we elkaar echt willen zien en begrijpen, dan zien we dat het wel kan. Dat vraagt van ons ouders om de krachten in onze kinderen te zien, en eraan mee te helpen om die tot wasdom te laten komen. Zié je kind, niet het label.

Sterker staan

Mijn vrouw zegt me iets later dat zij ook zo blij is met de verbouwing. Die ik in veel meer dan tien dagen heb gedaan en die nog niet helemaal af is. Dat wij hierdoor ook met onze zoon wonen in een droomomgeving, in een droomhuis op fietsafstand van een school waar hij zich veilig voelt en wij de tijd samen mogen doorbrengen… Met een heel goed gevoel val ik als een blok in slaap.

Ik schenk het kokend water in de theepot. En realiseer me opeens dat in deze gedachtegangen mijn motivatie ligt om een actieve vrijwilliger bij Balans te zijn. Een organisatie voor ouders door ouders, waarin we ervaringen als deze kunnen delen. Door het uitwisselen van elkaars kennis staan we samen sterker.

Balans is de plaats waar wordt gevochten voor de belangen van ouders en hun kinderen als opvoeding, zorg en onderwijs niet altijd vanzelfsprekend goed gaat. Aandacht voor elkaar en elkaar opzoeken is belangrijk. Mooi dat we voor onze leden in Noord Holland Noord al een online-oudercontactavond hebben kunnen organiseren. En nu toch even tijd om mij even te zien…en Vaderdag vieren!

Privacy Preferences
When you visit our website, it may store information through your browser from specific services, usually in form of cookies. Here you can change your privacy preferences. Please note that blocking some types of cookies may impact your experience on our website and the services we offer.