Weinig vitamine D geen oorzaak van tics
Er is geen verband tussen het vitamine D-gehalte van een kind en ticstoornissen. Dat werd wel lang gedacht. De Nederlandse onderzoekers Andrea Dietrich en Pieter Hoekstra kwamen op andere conclusies. Voor Accare vergeleken ze gegevens van bijna 1.000 kinderen. Wel kun je met toedienen van vitamine D de hevigheid van ADHD verminderen. ADHD komt vaak voor bij kinderen met tics.
Onder chronische ticstoornissen vallen:
- chronische motorische
- chronisch vocale ticstoornissen
- het Tourette-syndroom (een combinatie van bovenstaande twee)
Een kind met een ticstoornis heeft vaak ook andere ‘neuropsychiatrische problemen’ (psychische stoornissen die hun oorzaak in de hersenen hebben). Meestal zijn dat obsessief-compulsieve stoornis (OCS, dwanggedachten en -handelingen) en aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit (ADHD). Deze problemen verminderen de kwaliteit van leven en van de sociale en economische positie van mensen die ze hebben.
Goed voor hersenontwikkeling
De stoornissen hebben meestal meerdere oorzaken. Genetische maar ook omgevingsfactoren: stress, roken door de moeder tijdens de zwangerschap, besmettelijke ziekteverwekkers. Ook vitamine D wordt als factor gezien. Die krijg je binnen door voedsel en zonlicht. Ze zijn goed voor de ontwikkeling van de hersenen, hoe signalen worden doorgegeven en het voorkomen van ontstekingen. Je vitamine D-gehalte verschilt door voeding, maar ook huidkleur, of je in een zonrijk of zonarm gebied woont, hoeveelheid luchtverontreiniging, leeftijd, enzovoorts.
Vitamine D regelt een enzym (eiwit) dat een remmende werking heeft op stoffen die alertheid en stress veroorzaken (dopamine, noradrenaline en epinefrine). Met te weinig vitamine D ben je vatbaarder hiervoor. Ook kunnen ontstekingen eerder optreden. En de hersenen kunnen zich minder goed ontwikkelen.
Aan de studie in samenwerking met het European Multicenter Tics in Children Studies (EMTICS) deden bijna 1.000 kinderen mee, het grootste onderzoek hiernaar tot nu toe. 703 kinderen hadden een tic, 259 niet. Een tic ontwikkelt zich gemiddeld op bijna 8-jarige leeftijd.
Geen invloed op hevigheid
Uit het onderzoek bleek geen duidelijk verband tussen te weinig vitamine D en de ontwikkeling van de eerste tic. Ook niet tussen het vitamine D-gehalte en de hevigheid van de tics. Opvallend is dat bij een groep kinderen die geen tics hadden maar wel dwanggedachten en -gedrag een hoger vitamine D-gehalte werd gemeten. Dan zou hier zelfs een omgekeerd verband zijn. Maar de onderzoekers denken dat ouders hun kinderen meer vitamine D gaven, nadat ze de diagnose kregen. Er was ook geen verband met de ernst van de klachten.
De onderzoekers zien wel een gunstig effect van het toedienen van vitamine D aan kinderen met een ticstoornis met een laag vitamine D-gehalte, die óók ADHD hebben. Meer onderzoek hiernaar is nodig.