Wij ondersteunen en versterken ouders van kinderen met problemen bij leren en/of gedrag in opvoeding, onderwijs en zorg

Thuiszitters

Intern voerden we deze week bij Balans het gesprek over het begrip thuiszitter. We krijgen de indruk dat dit in een overgangsfase zit, dat er naar een alternatief wordt gezocht.

Maar welk ander woord dekt de lading beter dan thuiszitter. Zo gênant is het in de praktijk: we laten een jong iemand die leerbaar is – die de wil heeft zich te ontwikkelen en de motivatie ook – gewoon t h u i s z i t t e n. Schrijnend zijn de redenen waarom, vermeld in het rapport Thuiszitters Tellen (TT) dat Balans vandaag publiceerde. Vanmorgen was het te horen bij NPORadio1.

Deze leerlingen zijn, lees TT op geen enkele school meer welkom; artikel 5 onder A (=ontheffing van de Leerplicht) wordt in toenemende mate toegepast; gezonde kinderen worden ziek gemeld om zo Leerplicht en zorgplicht te omzeilen en er is een groep ouders onder de radar die verhuisde, emigreerde of een niet-passend aanbod accepteerden.

Nu er dan om en nabij de zestig miljoen bij OCW ligt, moet dit worden besteed aan onderwijs aan Thuiszitters. Via maatwerk. En in die zin zijn we door corona al goed ‘getraind’ als samenleving in afstandsonderwijs: het heeft zich bewezen, het kán. Investeren in het pedagogisch klimaat op de scholen zelf is een andere mogelijkheid. Want wat wij als Balans in gesprek met ouders van (ex-) thuiszitters horen, en van onderwijsprofessionals zelf, is dit: scholen die niet bang zijn voor ouders en ouderbetrokkenheid hebben minder kinderen die uitvallen. Professionals die stress ervaren in de omgang met ouders en lastig gedrag bij kinderen hebben minder plezier in hun werk. Het zou hen juist helpen om nog meer samen met de ouders, die hun kind als beste kennen, te kijken naar de oorzaken van en oplossingen voor lastig gedrag.

Betrokken ouders bij onderwijs en zorg en een sterk pedagogisch klimaat zijn onderdeel van de oplossing, vindt Balans. Daarvoor is geen extra geld nodig, en zeker niet dit overhevelen vanuit jeugdzorg (vws) naar passend onderwijs. Dat is onnodig, en dat komt kinderen die zorg nodig hebben niet ten goede als de pot daar leger raakt. De thuiszitters-problematiek terugdringen, vraagt een mentaliteitsverandering: out of the box denken om de ruim vijftienduizend thuiszitters een hún passende plek bieden, waardoor ze de rust ervaren om die in te nemen, opnieuw vertrouwen te krijgen in zichzelf en in volwassenen => om van daaruit door te ontwikkelen en hun kansen te durven pakken.

Daarvoor moeten ze dus in beeld blijven en juist thuiszitter worden genoemd. We kunnen leren van hun casussen: analyseren waar het misging en daarmee het onderwijs verbeteren waardoor ze niet meer uitvallen.

Suzanne Boomsma,

directeur Oudervereniging Balans

Zoek op deze website:

  • Categorie

  • Diagnose/Aanleg

  • Leeftijd

  • Regio

  • Documenttype

Deze website is gemaakt door Project Icarus!

Project Icarus is een uitdagende en leerzame plek voor jongvolwassenen met een beperking die zichzelf willen ontwikkelen op het gebied van computers en ICT.

Wil je ook je website laten maken door Project Icarus?