Gebruikte bronnen bij het artikel Stille kinderen:

Critz, C., Blake, K., & Nogueira, E. (2015). Sensory Processing Challenges in children. The Journal for

Nurse Practitioners, 11, 710-716.

Thoonsen, M. & Lamp, C. (2015). Wiebelen en friemelen in de klas. Over de invloed van zintuiglijke prikkelverwerking op leren. Huizen: Pica.

Dunn, W. & Brown, C. (1997). Factor Analysis on the Sensory Profile From a National Sample of Children Without Disabilities, American Journal of Occupational Therapy, July/August 1997, Vol. 51, 490-495. https://doi.org/10.5014/ajot.51.7.490

Sanders, B. (2017), Taalontwikkelingsstoornissen in de klas. Praktische handelingsadviezen en tips. Tiel: Lannoocampus.

Stil omdat je een TOS hebt

Een taalontwikkelingsstoornis (TOS) zorgt ervoor dat een kind moeilijker kan communiceren met zijn omgeving. Het kind begrijpt anderen minder goed of anderen begrijpen het kind minder goed. Zonder uitgebreid in te gaan op TOS, maakt deze omschrijving duidelijk dat ‘de zin om iets te zeggen’ er wel minder van zou kunnen worden. Kinderen met een TOS hebben vaak een negatief zelfbeeld, want ze merken dat veel zaken niet lukken die anderen wel goed kunnen. Bovendien krijgen ze regelmatig negatieve reacties van hun omgeving en worden ze door andere kinderen soms raar gevonden, buitengesloten of gepest. Meedoen in de talige wereld van het onderwijs is lastig voor ze. Op den duur stoppen ze met proberen. Talige opdrachten zullen al snel negatieve gevoelens oproepen: angst (om weer te falen), boosheid, frustratie, schaamte, enz. Het gedrag dat daaruit voortkomt zal ook vaak negatief zijn: clownesk gedrag, storend gedrag of: totale terugtrekking.

Als eerste moeten leerkrachten weten wat een TOS is. In de klas helpt het als de leerkracht telkens veel vertrouwen toont in de kunde van het kind. Door positief te reageren als het kind iets probeert duidelijk te maken. Wat de leerkracht zeker niet moet doen, is het kind expliciet verbeteren, maar vooral terloops, door een zin die niet helemaal klopt in ‘goede vorm’ te herhalen. Ook praten in kortere zinnen, iets langzamer praten, het kind aankijken en pauzes houden in je verhaal, kunnen het kind helpen.

Lees meer over Anton Horeweg, zijn werk als gedragsspecialist en onderwijstrainer en de veertien onderwijsboeken die hij schreef op deze website. 

Meer over Anton Horeweg:

Mijn naam is Anton Horeweg. Ik was bijna 40 jaar leerkracht. Sinds kort sta ik niet meer voor de klas.

Tijdens mijn stages op de Pedagogische Academie (PABO) kwam ik erachter dat ik een zwak had voor kinderen die het lastig hebben in hun leven. Kinderen die het vooral daardoor nog lastig vinden om het meest handige gedrag te laten zien.

Ik ben daarom gaan werken op LOM scholen en scholen in ‘achterstandswijken’. Ik heb bewust gekozen voor scholen waar kinderen alle steun moeten krijgen om hun school met succes te kunnen voltooien.

Na een masterstudie bij het Seminarium voor Orthopedagogiek, die ik cum laude heb afgerond, ben ik sinds 2009 gedragsspecialist (M SEN).

Ik ben gecertificeerd gedragsspecialist. Ik ben lid van en voldoe aan de kwaliteitseisen van de LBBO (Landelijke beroepsgroep Begeleiders in het Onderwijs).

Ik vind het belangrijk om mezelf te blijven ontwikkelen. Ik volg dan ook zoveel mogelijk de ontwikkelingen op gebied van gedrag en leren en schuif regelmatig aan bij congressen en webinars. Er is altijd iets te leren!

Ik geloof in bundelen van krachten en delen van alle inzichten en alle kennis die er beschikbaar is, met als doel collega’s te ondersteunen en kinderen en ouders bij te staan als het ‘even niet zo vlotjes loopt’ op het gebied van gedrag. Op de pagina artikelen vind je meer over mijn visie.

Ik werk als ook zelfstandig onderwijstrainer, soms in samenwerking met Ingrid van Essen en Kees van Overveld