Column Come on Arie Slob!
Nou, we moeten nog een tijdje wachten – het is ‘hele verre toekomstmuziek’, aldus minister Arie Slob – maar ‘over tien, vijftien, twintig jaar is een uitzondering op de standaard schoolloopbaan niet langer een uitzondering’. Goed om te weten als ouders van de Balansdoelgroep dat er serieus hard aan wordt gewerkt binnen OC&W en dat ze er daar de tijd voor nemen in Den Haag, zodat ze zorgvuldig te werk kunnen gaan…
Hoor ik het goed?
Ik dacht het even niet goed te horen, vanmiddag tijdens de Schimmelpennincklezing georganiseerd door Ingrado, die Arie Slob uitsprak op youtube , dus keerde zes keer terug naar de twaalfde minuut. Want de volgende woorden sprak hij ons rechtstreeks toe.
Het begon innemend: ‘Afstandsonderwijs kan een instrument zijn voor een meer volwaardige schoolloopbaan. Wanneer de weg van een leerling wat bochtiger loopt dan die van zijn leeftijdgenoten dan moeten we maatwerk leveren.’ Klopt.
‘Daarmee voldoen we aan een essentiële eis die aan ons wordt gesteld: zoveel mogelijk het onderwijs bieden dat bij ze past.’ Klopt ook.
Toekomstmuziek
Dan: ‘Achter alle rapporten, cijfers en data die tot mij komen, bijvoorbeeld over leerachterstanden, zitten verhalen van zorg, ongeluk en stress. En wat zou het fantastisch zijn als we steeds meer van die verhalen een gelukkiger afloop kunnen geven.’ Klopt niet. Arie, je zou daar moeten zeggen: ‘… als we steeds meer van die verhalen voorkomen.’
Hij vervolgt: ‘Het is misschien hele verre toekomstmuziek maar hoe mooi zou het zijn als over een jaar of tien, vijftien, twintig een uitzondering op de standaard schoolloopbaan niet langer een uitzondering is? En vooral ook dat geen leerling zich een uitzondering voelt. Omdat we voor wie echt klem zit beter zijn geworden in het aanpassen van school aan hen, in plaats van andersom.’
Ik spoel Youtube zes keer terug. Come on Arie! Je moet hier zeggen: ‘Niet morgen, maar vandaag moeten we dit regelen!’ En uitzonderingen bestaan niet, omdat we niet morgen, maar vandaag regelen dat elk kind onderwijs krijgt dat bij hem of haar past, waardoor een kind niet meer anders is of anders wordt gevonden. VANDAAG streven we daarnaar en regelen we dat. Als solidaire gemeenschap. Omdat we er zíjn voor álle kinderen. Juist als volwassenen pakken wij onze verantwoordelijkheid op ten opzichte van hen.’
Stem van de leerling
Ik hoor hem doorpraten: ‘Misschien leggen we de lat daarmee hoog maar te hoog bestaat in dit geval niet. Want het is precies waar elke ouder, opa, tante, vriend en ieder ander die het beste wil voor een kind, ook naar streeft.’
Jammer, je vergeet iemand Arie in dit rijtje, en dat is het kind zelf. De stem van de leerling. Zorg dat de 25 verbeterpunten ten aanzien van passend onderwijs niet anders dan doordrenkt zijn van hún stem. Dat zal bijdragen aan het goede onderwijsklimaat, en de autonomie en onderlinge verbondenheid van alle betrokkenen – kinderen, ouders, professionals –in hun kracht zetten. Winst dus.
Beatrice Keunen,
hoofdredacteur bij Oudervereniging Balans