Open brief aan NVO podcast thuiszitters
Vandaag stuurden wij deze brief naar de Nederlandse Vereniging van Pedagogen en Onderwijskundigen (NVO)
Aan: De NVO
Bestuur en directie
Churchilllaan 11
3527 GV Utrecht
Geachte mevrouw Post, beste Marlies,
Afgelopen week distantieerde Oudervereniging Balans zich op LinkedIn en andere social media van het eerste deel van de zesdelige NVO-podcastserie over de problematiek en aanpak van de thuiszitters in Nederland.
Gesprek
Wij zouden graag een gevolg hieraan geven in de vorm van een gesprek met jou over de inhoud van deze opname, en nodigen je hierbij van harte uit voor een dialoog op onze locatie in De Bilt.
Ons inziens is het goed om podcasts te maken over de thuiszitters en daarbij de rol van pedagogen/NVO in te brengen. In de aanpak die in het eerste deel wordt voorgestaan, ontbreken echter de stem van het kind, de stem van de ouder en wordt op basis van ernstig machtsvertoon een kind vanuit thuis in pyjama in de klas geplaatst. Dit alles in tegenstrijdigheid met het Internationale Verdrag inzake de Rechten van het Kind.
Vragen onbeantwoord
Vele vragen die er in deze toe doen, komen niet in deze podcast naar voren. Zoals de waaromvraag: waarom zit dit kind, zitten kinderen thuis? Waarom wil dit achtjarig jongetje, willen deze leerlingen niet naar school? Het kind zegt in de podcast ‘Ik kan het niet’. Wat kan die niet? Dat antwoord horen we niet. In plaats daarvan komt een (normatief) mens/kindbeeld tevoorschijn waarbij wij vraagtekens plaatsen. En daarmee ook bij de aanpak, die is gericht op dehumanisering met als strekking: ‘(…)het kind verstopte zich op de toilet, wij haalden de scharnieren eruit en plaatsten hem in pyjama in de klas. Hij kon zijn kleren terugverdienen.’
Oudervereniging Balans denkt dat er pedagogisch tactvollere manieren zijn om een (vaak angstig) kind naar school te krijgen dan onder protest in de auto mee te nemen en in de klas te laten schreeuwen. Hoe is daarna zijn positie in die klas voor de rest van het jaar? Pedagogiek begint met een vertrouwensrelatie tussen volwassene en kind. Elk gedrag heeft een reden. Het kind geeft daarmee een signaal af. Neem dat heel serieus. Dus niet: ‘… De thuiszitters hadden gemeenschappelijk dat ze niet begrepen wilden worden.’ Met een dergelijke quote verdwijnt het kind achter een normerende bril. Dat is volgens ons juist niet wat in essentie het vak van pedagogiek behelst. Wij, als volwassenen, hebben de opdracht het kind dat juist begrepen wil worden, te (gaan) begrijpen. Om het van daaruit te verbinden met de wereld om hem/haar heen.
NVO
Waarom verbindt NVO, nota bene dé vereniging van pedagogen, zich met de inhoud van deze podcast? Wat kunnen wij samen – het NVO en Balans en andere organisaties – betekenen om juist deze grove aanpak te bestrijden? Zodat op waardige wijze, met alle betrokkenen rondom de leerling die thuiszit (ouders, het kind en professionals) juist trauma’s worden voorkomen en onderwijs dat hem of haar past, wordt geboden.
Wij hopen op een positieve reactie van jouw kant, en hopen dat we elkaar spoedig kunnen spreken.
Met hartelijke groet,
Suzanne Boomsma
directeur Oudervereniging Balans
Weltevreden 4a 3731 AL De Bilt
0616465969
0641022545