‘Ik kies bewust waar ik energie in stop’
Tekst Maya Lievegoed & Melody Toering
Marlijn Mensink is vijftien jaar. Ze is hoogbegaafd, heeft autisme en dyslexie. Ze gaat graag naar scouting, doet aan boogschieten en ze is vrijwilliger in de jongerenraad bij de Kindertelefoon. In de toekomst wil ze iets met rechten doen of criminologie (crimineel gedrag bestuderen). Zij heeft het boek ‘De Bende van Super-Anders’ gelezen en vertelt ons wat zij daarvan vond. En op welke manier zij zelf super-anders is.
Hoe kwam je te weten over ‘De Bende van Super-Anders’?
‘Mijn moeder zag een oproep op Facebook om jongeren te interviewen over hun ‘anders-zijn’. Ze vroeg me toen of ik mee wilde doen en dat leek me wel leuk. Eerst dacht ik dat Balans KIDS een soort strip was zoals de Donald Duck! Maar ik vond het wel cool om te leren dat het een magazine is voor kinderen die anders leren.’
Je hebt het verhaal van Tino en zijn bende gelezen thuis, samen met je moeder. Wat vond je ervan?
‘Het boek past goed bij kinderen die wat jonger zijn dan ik. Het verhaal laat mooi zien dat je in een lastige of negatieve situatie ook positieve kanten ontwikkelt; de compenserende vaardigheden. Ik had daar wel wat meer aparte voorbeelden van willen zien. Maar ik snap dat dit het idee achter de bende duidelijker maakt. Ik zou in een tweede boek graag de minst verwachte voorbeelden willen zien! Autisme uit zich bij een meisje meestal héél anders dan bij een jongen bijvoorbeeld. Ik voel andere mensen juist goed aan, maar dat is voor mij niet altijd makkelijk.’
Kun je beschrijven wat jou (super-)anders maakt?
‘Ken je het spel ‘drie is te veel’? Zo voel ik me weleens! Het is soms best lastig om autisme, hoogbegaafdheid en dyslexie tegelijk te hebben. Door mijn dyslexie kan ik heel creatief denken. Door mijn autisme merk ik details snel op. En door mijn hoogbegaafdheid doorzie ik sommige dingen snel. Maar soms werken mijn eigenschappen elkaar tegen, zoals wanneer ik eigenlijk te moe ben om mijn kamer op te ruimen en het tegelijkertijd heel lastig vind dat mijn kamer rommelig is. Op andere momenten versterken mijn vaardigheden elkaar. Het zwart-witdenken dat veel mensen met autisme doen, is bij mij wat minder aanwezig doordat ik creatief kan denken en hoogbegaafd ben.’
Wat heb jij geleerd om te doen of te laten, juist door de uitdagingen waar je tegenaan loopt?
‘Ik heb geleerd om bewust te kiezen waar ik energie in stop en wanneer ik een situatie moet accepteren. Zo kreeg ik het op school niet voor elkaar dat ik in het lesuur Frans – een vak dat ik zou laten vallen – ander huiswerk mocht doen. Maar ik kon wel regelen dat ik geen toetsen en huiswerk voor Frans hoefde te maken. Als ik verslagen moet schrijven of andere opdrachten waarin spelling en taal een grote rol spelen, dan krijg ik hulp van mijn moeder. We bereiden een tekst voor en zo heb ik op school geen extra werktijd meer nodig. Samenwerken is dus ook een manier om te compenseren voor de dingen die ik lastig vind. Verder denk ik ‘strategisch’, ik kan goed vooruitdenken; ik zorg er bijvoorbeeld voor dat ik geen onvoldoendes sta, want dan kan ik sneller van school af!’
Worden die compensatievaardigheden herkend? Bijvoorbeeld op je school?
‘Dat zou wel meer kunnen, maar wat ik vooral belangrijk vind is dat de negatieve kant, iets dat je moeilijk vindt, minder belicht wordt. Op school loop ik nog vaak tegen de vooroordelen aan die bij autisme, dyslexie en hoogbegaafdheid horen. Dan krijg ik bijvoorbeeld te horen: ‘Hoe kun je nou zoveel spelfouten maken, je bent toch hoogbegaafd?’ Maar mijn dyslexie heeft niets te maken met mijn hoogbegaafdheid. Zo is voor veel mensen met dyslexie het leren van spellingsregels beter te doen dan voor mij, omdat ik door mijn autisme meer tijd nodig heb om iets in mijn hoofd op te slaan. Mensen hebben bepaalde verwachtingen en dit staat in de weg om mij te zien zoals ik ben. Ik ben mijn diagnose niet en pas niet in de hokjes die er zijn voor autisme, hoogbegaafdheid en dyslexie. Vergeet de vooroordelen en kijk naar je mogelijkheden.’
Wat zou je tegen andere kinderen willen zeggen die anders zijn, net als jij?
‘Pick your battles. Dat betekent: kies je gevecht. Kies er bewust voor om ergens tegenin te gaan of juist om een situatie te accepteren. En denk in oplossingen die voor jou de stress of het ongemak verlichten. En ik kan scouting aanraden! Samenzijn met mensen die je accepteren zoals je bent, maakt zelfs klusjes die je niet zo leuk vindt aangenamer.’
Als je een tip zou mogen geven aan de minister van Onderwijs, wat zou dit zijn?
‘Leraren zouden meer moeten weten over kinderen die anders leren. Dat moeten zij als student op de lerarenopleiding al geleerd krijgen. Leraren moet meer leren kijken naar de leerling als persoon met allerlei verschillende eigenschappen. Kennis helpt om de uitdagingen beter te begrijpen die leerlingen zoals ik hebben. Vooroordelen loslaten helpt je om te bedenken wat er allemaal wél mogelijk is en wat je allemaal kan.’
Heb jij al gehoord van De Bende van Super-Anders? Dit is een boek waarin hoofdpersoon Tino ontdekt dat hij door zijn slappe linkerbeen juist een extra sterk rechterbeen heeft gekregen. Daarmee wint hij een hinkelwedstrijd! Samen met zijn vrienden wil Tino laten zien dat je door je beperking juist extra goed wordt in andere dingen. In deze nieuwe rubriek interviewen we kinderen die het boek hebben gelezen en zelf super-anders zijn. Meer weten? Kijk op superanders.nl
Heb jij Super-Anders ook gelezen? En wil je geïnterviewd worden voor deze rubriek? Mail dan naar [email protected]
Dit artikel verscheen eerder in BalansKIDS 4-2023. Wil je ook ons magazine ontvangen? Word dan nu lid. Bekijk hier de voordelen.
