- 27-02-2024
Onderzocht: Online behandeling en effect psycho-educatie bij dyslexie
Dagelijks verschijnen onderzoeken met resultaten die je kunnen helpen de ondersteuningsbehoefte van je kind beter te begrijpen. René Lamers spit ze door en deelt opvallende resultaten. Deze keer een dyslexie-special: resultaat van onlinebehandeling en van psycho-educatie.
Tijdens de coronapandemie was het voor behandelaars niet mogelijk om kinderen met dyslexie te ontvangen. Alleen online kon nog. Maar werkt dat wel? Voor het Nederlands Kwaliteitsinstituut Dyslexie (NKD) vergeleek de Wetenschappelijke Adviesraad Dyslexie (WARD) verschillende onderzoeken hierover. Die verschillen sterk van elkaar: de ene onderzocht specifiek kinderen met dyslexie, de ander keek breder, naar ‘leesachterstand’; de ene kon vergelijken met resultaten bij kinderen die persoonlijke behandeling kregen, de ander niet. Of de onderzochte groep was klein. Daardoor is het appels met peren vergelijken..
Met wat kanttekeningen kunnen we wel zeggen dat online behandeling resultaat heeft. Zo kon een onderzoek een vergelijking maken met kinderen die op de wachtlijst stonden voor behandeling. De kinderen die online behandeling kregen, maakten duidelijk meer vooruitgang.
Een onderzoek vorig jaar laat voorzichtig zien dat de resultaten vrijwel hetzelfde zijn vergeleken met kinderen die persoonlijke behandeling kregen. Kinderen blijken online ook even trouw de behandeling te volgen als wanneer ze naar een behandelaar gingen.
Kanttekening is dat online niet alle kinderen helpt. Vooral wanneer ze moeite hebben met concentratie. Ook zeggen de onderzoeken niet of het lukt de opgaande lijn vast te houden en of de kinderen ook sociaal en emotioneel baat erbij hebben. Daarvoor is meer onderzoek nodig.
Bekijk hier het hele onderzoek naar de resultaten van online behandeling: https://www.nkd.nl/app/uploads/2023/12/WARD-Online-behandelen-def.pdf
Meer onderzoek is ook nodig om te weten of psycho-educatie werkt in de behandeling van kinderen met ernstige dyslexie. Bij psycho-educatie krijgt het kind hulp bij het functioneren met zijn dyslexie en welzijn. Het is vast onderdeel van de behandeling van dyslexie. Wanneer de WARD voor het NKD onderzoeken naast elkaar legt en behandelaars vraagt naar evaluatie van psycho-educatie, blijken die er nauwelijks te zijn.
De onderzoeken die er zijn, verschillen sterk, hebben zeer kleine groepen onderzocht. Ze laten wel vooruitgang zien in manieren waarop het kind leert met z’n dyslexie om te gaan, maar niet voor zelfbeeld, weerbaarheid en hoe het kind reageert met gedrag dat op zichzelf is gericht (internaliserend) en op de omgeving (externaliserend).
Wel wordt een mismatch zichtbaar tussen vraag en aanbod. Behandelaars geven aan meer groepsbehandeling te willen, naast de individuele. Het contact met andere kinderen met dyslexie verbetert het zelfbeeld. Groepsbehandeling komt echter bij slechts de helft van de gevallen voor. Mogelijk komt dat doordat weinig methoden hiervoor beschikbaar zijn of door gebrek aan personeel.
Ook zijn behandelaars het erover eens dat het betrekken van het gezin bij de behandeling goed is. Ouders, die zelf ook stress ervaren door de dyslexie van hun kind – zoals zorgen over zijn toekomst – krijgen dan meer informatie en handvatten voor omgang met hun kind. En dat helpt het kind weer. In slechts een kwart van de gevallen is er aandacht voor de familie.
De teneur in de onderzoeken en de reacties is dat psycho-educatie wel helpt. Maar dan moet dat wel in kaart gebracht worden en er methoden voor komen. Nu is het te los zand voor iets wat standaard wordt vergoed.
Lees hier het hele onderzoek naar het effect van psycho-educatie: https://www.nkd.nl/app/uploads/2023/12/WARD-Psychoeducatie-def.pdf
