Blog 7. Alle begin is moeilijk.

Alle begin is moeilijk. Wie kent het gezegde niet? Als opvoedende ouder zeg je het wel eens tegen je kind als het even door moet zetten en misschien zeg je het wel eens tegen jezelf als je denkt; dit kan ik niet.

Op vrijdagavond zaten we, mijn partner en ik in de auto onderweg naar een restaurant. Na een heleboel hele intense maanden hadden we ineens zomaar 3 uur niemand om ons heen en konden we redelijk spontaan met elkaar uiteten. Zelf was ik ongelooflijk moe van een hele drukke week (vrijdag is niet mijn beste dag), maar deze kans kwam de laatste jaren ongeveer 2x in de 365 dagen voorbij en dus grepen we het met beide handen en vermoeide ogen toch aan.

Onderweg naar de stad bespraken we wat er de laatste tijd allemaal ons gezinsleven passeert. De oudste die gelukkig heel goed gaat en haar eerste vriendje heeft waardoor er ineens een nieuwe mond een aantal keren per week aan tafel zit. Ik vond zelfs ineens een zwarte jongenstrui in de was en heb eerst 10 minuten naar het stuk katoen zitten staren alsof het een indringer in mijn overwegend vrouwelijke huishouden was. Mijn was is namelijk altijd vrouwelijk aangezien ik met mijn dochters in één huis woon.

We hadden het over de jongste die zo’n rijk sociaal leven heeft dat ik vaak niet weet of zij ook een extra mond aan tafel zet of zichzelf elders aan tafel heeft gekletst. Dan hebben we nog ons “aanwaaikind” die we een aantal maanden geleden in ons gezin hebben verwelkomd omdat hij niet zoveel andere plekken heeft om naartoe te gaan en wel wat warmte kan gebruiken. Dat wij hem toevallig een ontzettende lieve schat vinden die we er prima bij kunnen hebben is mooi meegenomen.

We hadden het over mijn bedrijf The Brain Hub, de nieuwe klanten, welke producten we nog gaan uitrollen en hoe en wat we kunnen verbeteren.

“Heb jij hier nou nooit onrust van?”, vroeg ik. “Waarvan?”

“Nou, van het feit dat alles altijd zo onzeker is?”

“Wat is dan precies onzeker?”

Hij begreep mij écht niet, en ik besloot er een metafoor in te gooien. Misschien dat hij mij op die manier wel zou begrijpen. Ik heb de laatste jaren geleerd dat een neurodivergent soms even anders moet praten.

“Stel je bent aan het daten omdat je een relatie wil, maar je weet niet wat de ander van je vindt, je weet niet hoe het zal uitpakken en wat de eventuele slechte signalen zijn. Daar word je toch heel onrustig van? Nou, zo voel ik mij nu. We staan aan het begin van een nieuwe fase in ons gezinsleven, ik vind het allemaal behoorlijk onoverzichtelijk, ik hoop dat de oudste goed blijft gaan, en de jongste natuurlijk ook. Ik hoop dat The Brain Hub net zo goed blijft gaan als dat we het nu doen en dat steeds meer bedrijven ons weten te vinden. Maar, doe ik het wel goed? Ik word daar heel onrustig van.”

“Nee, ik heb dat niet.”

“Heb je dan ook niet dat je er de hele tijd over nadenkt of het wel goed gaat, en blijft gaan?”

“Nee.”

“Echt niet?”, vroeg ik heel voorzichtig?

“Nope. Echt niet.”

En toen kwam het; “Schat, alle begin is moeilijk.”

Dat was precies de opmerking die ik niet kon plaatsen. Hoe kunnen mensen zo makkelijk denken? En dus ook gewoon prima slapen? Heeft oprecht niet iedereen een brein dat álle kanten van een situatie belicht, en dus ziet hoe het misschien ook anders kan? Daarnaast, de onzekerheid! De onzekerheid om alles. Hoe kunnen mensen zo rustig zijn? Raakt echt niet iedereen in paniek van verandering? Hoe klein dan ook?

Twee dagen later op de zondag, zaten we in de auto en brachten we het vriendje van de oudste terug naar huis. Ik hoorde ze smoezen op de achterbank.

“Mam, is het goed als hij dinsdag weer komt?” “Dinsdag? Maar dat is overmorgen! En dan heb ik al…” (en ik zag uiteraard een polonaise van een miljoen beren op de weg) De stem van het vriendje onderbrak mij en zei tegen mijn dochter; “zie je wel, misschien is het handig als we jouw moeder echt een paar dagen van tevoren vertellen wanneer we weer gaan afspreken zodat ze het in kan plannen.

Met zijn 17 jaar maakte hij een hele wijze opmerking. Hij had er klaarblijkelijk over nagedacht dat ik vaak het begin erg moeilijk vind en had zelf erop voorgesorteerd hoe het een voor mij werkbare situatie zou worden. En daarmee maakte hij in één klap een switch van “begin” naar “overzicht”. Hij mag blijven. Zonder extra was graag.