Derde Dag van de Thuiszitters, weet jij een betere omschrijving?

Het woord ‘thuiszitters’ wordt nu nog het meest gebruikt voor kinderen die zich niet kunnen ontwikkelen in het reguliere onderwijs. Door het ministerie, maar ook door ons. Er worden ook andere termen gebruikt zoals ‘uitvallers’ of ‘schoolmissers’.

 Vier kanttekeningen bij het woord thuiszitters.
1. Het woord thuiszitten legt het probleem bij het kind: ‘zij zitten thuis, terwijl ze volgens de norm op school les horen te volgen’. Een kind kán echter niet een ‘probleem’ zijn, wel gebrek aan passend onderwijs.

2. Het woord thuiszitters beïnvloedt de beeldvorming: alsof ze alleen maar op de bank luieren of gamen. In feite hebben uitgevallen kinderen eerder tijd nodig voor herstel door even niets te hoeven – velen hebben verschijnselen die gelijk zijn aan die van een burn-out. Bovendien doen veel ouders naast hun werk hun uiterste inspanning om hun kind in ieder geval íets te bieden, vaak op eigen kosten en tijd. De negatieve beeldvorming kan sociale druk veroorzaken: familie, vrienden en buren kunnen ouders en kinderen erop aankijken.
   3. Bij thuiszitten wordt de school als gebouw als uitgangspunt gezien. Het Griekse woord scolèbetekent echter ‘vrije tijd’: de liefhebberij die je in je vrije tijd doet, want zo werd studie destijds gezien – iets wat veel scholieren nu niet zullen beamen. Later betekende het studie. In het Latijn kreeg het de betekenis van school. Onderwijs en ontwikkeling kunnen echter ook buiten de schoolmuren.
   4. Ook de woorden uitvallers en schoolmissers hebben een kanttekening: ze zijn uitgevallen uit het huidige onderwijsaanbod, maar vaak ontwikkelen ze zich op andere manieren. Een gestructureerd aanbod hiervan is er echter (nog) niet. Bovendien zouden zij misschien níet zijn uitgevallen, wanneer werkelijk voldaan zou zijn aan hun onderwijs- en ondersteuningsbehoeften.